Dalende jeugdcriminaliteit

Abstract

Juvenile crime declined hugely in the last ten years, not only in the Netherlands but in almost all western countries. This special issue focuses on cultural developments that potentially could explain the spectacular downward trend in juvenile crime. Various technological developments have changed the way young people spend leasure time and percept their environment . An example is the rise of smartphone use, as well as the popularity of social media and (online) computer games. Also attention is given to (indirect) effects of government policies on juvenile crime, such as the Dutch campaigns against alcohol consumption by juveniles and an educational law which mandates students to stay enrolled in school until age 18 (instead of 16) if they have not obtained at least a basic level of qualification (Startkwalificatie). Furthermore there are articles on the approach towards youth groups and on the Amsterdam Top600 Program aimed at those committing high-impact crimes.Read the introductory article by Bert Berghuis and Jaap de Waard in English: Declining juvenile crime – explanations for the international downturn

De jeugdcriminaliteit is in de afgelopen tien jaar fors afgenomen. Het aantal geregistreerde minderjarige verdachten van een misdrijf daalde met zo’n 60%. Niet alleen de officiële registraties door politie en justitie laten een daling zien. Zelfrapportagecijfers over daderschap bevestigen dit beeld en deze trend stemt overeen met de afname in slachtofferschap in Nederland. Opmerkelijk is dat in de meeste andere westerse landen dezelfde tendens waar te nemen is. Deze ontwikkeling en de duiding daarvan hebben relatief nog weinig aandacht gekregen. Met dit themanummer van Justitiële verkenningen wordt beoogd in die leemte te voorzien.Gezien het internationale karakter ervan is het niet voor de hand liggend om de dalende trend in (jeugd)criminaliteit (uitsluitend) te beschouwen als het resultaat van succesvol criminaliteits- en jeugdbeleid, aangezien dat beleid per land behoorlijk verschilt. In dit themanummer gaan we daarom in de eerste plaats op zoek naar gemeenschappelijke culturele verklaringen, waarin bijvoorbeeld een link wordt gelegd met technologische ontwikkelingen die de tijdsbesteding en belevingswereld van jongeren drastisch veranderd hebben, zoals de opkomst van de smartphone en de populariteit van sociale media en allerlei computer en online games. Ook de tevredenheid met het eigen leven van de generatie ‘Gezond en gelukkig’[1] zou een criminaliteit dempende factor kunnen zijn.Naast deze culturele benadering is er aandacht voor de effecten van overheidsbeleid. Dat hoeft niet direct gericht te zijn op criminaliteitsbestrijding om toch indirect uiteindelijk gevolgen te hebben voor de ontwikkeling van de jeugdcriminaliteit. In dit nummer besteden we bijvoorbeeld aandacht aan campagnes tegen alcoholgebruik door jongeren en aan de maatregel die jongeren verplicht tot hun 18e onderwijs te volgen als zij nog geen startkwalificatie (minimaal mbo-2) hebben behaald. De aanpak van problematische jeugdgroepen en de grootschalige Amsterdamse Top600-aanpak komen eveneens aan bod als voorbeelden van beleid ter bestrijding van jeugdcriminaliteit.Dit themanummer beoogt mede een bijdrage te leveren aan de discussie over de inzet van justitie- en politiemiddelen en de toekomstige ontwikkeling van de criminaliteit. De jeugdstrafsector krimpt al jaren, met alle consequenties voor de werklast en benodigde capaciteit. En hoewel niet iedere crimineel al in zijn of haar jeugdjaren de eerste stappen richting misdaad zette, is het voorstelbaar dat de sterke vermindering van het aantal jeugdige delinquenten in de toekomst zal leiden tot minder aanwas van volwassen justitiabelen. [1] Zie: www.scp.nl/Nieuws/Hoe_staat_het_met_de_Nederlandse_jeugd