Evaluatie Wet herziening partneralimentatie

Abstract

Op 1 januari 2020 trad de Wet herziening partneralimentatie (hierna: de Wet) in werking. De belangrijkste hervorming die voortkwam uit de Wet betreft de duur van partneralimentatie: de maximumtermijn van twaalf jaar is ingekort naar een termijn van maximaal vijf jaar, of gelijk aan de helft van de huwelijksduur (bij een huwelijk of geregistreerd partner-schap1 dat korter dan tien jaar heeft geduurd). De Wet voorziet in een evaluatie binnen een periode van acht jaar; deze moet in 2027 plaatsvinden. Het onderhavige onderzoek is een tussenevaluatie, die ter voorbereiding dient voor de uit-eindelijke evaluatie. De onderzoekers ontwikkelden hiervoor allereerst een evaluatiekader en ze voerden in de tweede fase van het onderzoek (in retrospectief) een nulmeting uit. Ook onderzochten ze voorlopige effecten van de Wet op specifieke punten die zijn toegezegd aan de Eerste Kamer, namelijk: de economische zelfstandigheid, de financiële consequenties, de situatie van alimentatiegerechtigden met de zorg voor jonge kinderen, het gebruik van de hardheidsclausule en de grensgevallen in de uitzonderingsbepalingen. De centrale probleemstelling voor het onderzoek luidt als volgt: Wat wordt er met de Wet herziening partneralimentatie beoogd en welke veronderstellingen worden gedaan over de wijze waarop deze doelen worden behaald (werkzame mechanismen)? Welke indicatoren kunnen op basis van de beleids-logica worden onderscheiden en wat was de uitgangspositie voor deze indicatoren ten tijde van de invoering van de Wet? Welke eerste resultaten zijn reeds waarneembaar? INHOUD Inleiding Beleidslogica Ontwikkeling contextfactoren Resultaten nul- en tussenmeting resultaten Wet Uitzonderingstermijnen en hardheidsclausule Conclusies

On 1 January 2020, the Dutch Spousal Maintenance Reform Act (Wet herziening partneralimentatie, below: the Act) came into force. The most important reform resulting from the Act concerns the duration of spousal maintenance: the maximum term of twelve years has been reduced to a maximum of five years, or equal to half the duration of the mar riage (in case of a marriage/registered partnership1 that lasted less than ten years). The Act provides for an evaluation within a period of eight years, which must take place in 2027. The present study is an interim evaluation, which serves as preparation for the final evaluation. To this end, the researchers first developed an evaluation framework and in the second phase of the study they carried out a baseline measurement (in retrospect). They also investigated the provisional effects of the Act on specific points that were prom ised to the Senate, namely: economic independence, the financial consequences, the situation of people entitled to maintenance with young children, the use of the hardship clause and borderline cases in the exception clauses: The central research question of this study is: What is the aim of the Spousal Maintenance Reform Act and what assumptions are made about how these objectives will be achieved (effective mechanisms)? Which indicators can be distinguished on the basis of the policy logic and what was the baseline position 2 of these indicators at the time the Act was introduced? What initial results can already be ob served?