De rol en positie van het openbaar ministerie als justitiële autoriteit in Europees strafrecht

Abstract

In dit onderzoek beantwoorden we de volgende onderzoeksvraag: Welke verschillende opties kunnen worden onderscheiden om de rol en positie van het openbaar ministerie als bevoegde autoriteit bij de uitvaardiging en uitvoering van verzoeken tot strafrechtelijke samenwerking in EU-verband (in het bijzonder Europees aanhoudingsbevel en Europees onderzoeksbevel) in overeenstemming te doen zijn met de vereisten die voortvloeien uit relevante rechtspraak van het Hof van Justitie, en hoe moet elke optie afzonderlijk worden gewaardeerd in het licht van zowel inhoudelijke als praktische consequenties?

On 27 May 2019 the Court of Justice of the European Union (hereafter: Court of Justice) in the joined cases of OG and PI ruled that national public prosecution services that are subject to directions or instructions from the executive branch, for example a minister of justice, do not qualify as an ‘issuing judicial authority’ within the meaning of Article 6 of the Framework Decision on the European arrest warrant (hereafter: Framework Decision EAW) and are therefore not authorized to issue a European arrest warrant (hereafter: EAW). The central research question of this report is: What are the different options for ensuring that the role and position of the Dutch Public Prosecution Service as the competent authority in issuing and executing requests for EU cooperation in criminal matters (especially EAWs and European Investigation Orders -EIOs) is in line with the requirements ensuing from the case law of the Court of Justice, and how is each option to be appraised in light of both the substantive and practical consequences thereof?