Advocaat bij politieverhoor 2017-2019

Abstract

In deze rapportage wordt voortgebouwd op eerder onderzoek van Klein Haarhuis (2018). In dit eerdere onderzoek stond de opstartfase van het nieuwe recht centraal (de periode van 1 maart 2016 - 1 maart 2017) en de stand van zaken werd vooral beschreven vanuit de politieorganisatie. Bovendien konden zwaardere zaken maar beperkt worden meegenomen. Het onderhavige onderzoek belicht het nieuwe recht opnieuw, maar dan vooral vanuit het advocatenperspectief en één tot drie jaar na de invoering van het recht. Een wijziging in onderzoeksmethodiek zorgde ervoor dat we ditmaal meer van de zwaarste zaken in de analyse konden betrekken. Daarnaast is nog gekeken naar twee wijzigingen die gelijktijdig met de wettelijke verankering werden doorgevoerd, te weten de beperkte uitbreiding van bevoegdheden van de advocaat en de verlenging van de ophoudtermijn bij ernstigere strafbare feiten van zes naar maximaal negen uur. Het onderhavige onderzoek richt zich op verhoorbijstand voor meerderjarige verdachten van strafbare feiten waarvoor voorlopige hechtenis mogelijk is. Vooral voor deze onderzoeksonderwerpen bestaan er beleidsmatig gezien relevante kennislacunes. Onder verhoorbijstand rekenen we de door advocaten verleende bijstand tijdens het politiële verdachtenverhoor en het verhoor voor de inverzekeringstelling (ivs-verhoor). De volgende vier onderzoeksvragen staan in deze rapportage centraal: 1. Hoe verloopt de invoering van de Implementatiewet in termen van organisatie en werkprocessen? 2. Hoe pakt de implementatie van het recht op verhoorbijstand in de praktijk uit? 3. Welke rol heeft de advocaat tijdens het verhoor? 4. Hoe hebben de uitgaven aan (piket)vergoedingen voor consultatie- en verhoor-bijstand zich ontwikkeld? INHOUD: 1. Inleiding, 2. Achtergronden bij het onderzoek, 3. Organisatie en werkprocessen, 4. Effectuering van het recht, 5. Invulling van de advocatenrol, 6. Conclusie

The current report builds upon research by Klein Haarhuis (2018). She focused on the first year after the implementation of the new right. Klein Haarhuis (2018) described this new right predominantly from the perspective of the police organi-zation. The most serious criminal offenses were included only to a limited extent. The present study again sheds light on the new right, but this time mainly from the perspective of the legal profession and one to three years after the introduction of the right. In addition, a greater number of serious criminal offenses could be included in the analyses allowing for more definite conclusions. We also looked at two changes that were implemented simultaneously with the Implementation Act, i.e. the limited extension of lawyers’ powers during interrogation and the extension of the time period between arrest and police custody – the detainment period - for more serious criminal offenses from six to a maximum of nine hours. The present investigation focuses on interrogation aid for adult suspects and for criminal offenses for which pre-trial detention is possible. In particular for these topics, relevant policy knowledge gaps exist. Interrogation aid includes the assis-tance during police interrogations and so called ‘ivs’-interrogations during which a suspect is informed about placement in pre-trial detention. The following four research questions are central to this report: 1. How is the implementation of the Implementation Act progressing in terms of organization and work processes? 2. How does the implementation of the right to interrogation aid turn out in practice? 3. What role does the lawyer have during the interrogation? 4. How have the expenditures on (on-call) fees for consultation and interrogation aid developed?