Procesmatig werken als rode draad bij succesfactoren van 'best practice' parketten

Abstract

Onderzocht is hoe de drie parketten met de snelste gemiddelde doorlooptijden het strafzaakbehandelingsproces logistiek en organisatorisch hebben ingericht en hoe ze daarbij hun samenwerking met de ketenpartners zoals politie, Zittende Magistratuur (ZM) en reclassering hebben geregeld. Het op dit punt best scorende grote, middelgrote en kleine parket werden onderzocht: Amsterdam, Breda en Roermond. Het onderzoek beperkt zich tot de behandeling van strafbare feiten gepleegd door meerderjarige verdachten, vanaf binnenkomst van het proces-verbaal tot en met de afdoening door het OM zelf of de dagvaarding. Voorts zijn enkele kengetallen m.b.t. alle 19 parketten geanalyseerd: doorlooptijd, voorraad en percentage onvoorwaardelijk sepot.‘Procesmatig denken en werken’ is de gemene deler bij de drie parketten. De onderzoekers onderscheiden binnen dat begrip drie factoren waarvan zij het, op basis van zowel empirie als theorie, zeer waarschijnlijk achten dat deze een belangrijke verklaring zijn voor het succes van de onderzochte parketten:1. Een focus op ‘procesmatig werken’. De parketten hebben bijvoorbeeld elk op eigen wijze het kwaliteitsmanagement omarmd met als doel het interne proces zo goed mogelijk in te richten, te borgen en te ondersteunen. 2. Stimulerend en constructief leiderschap. Goede managementvaardigheden worden door de geïnterviewde parketmedewerkers van even groot belang geacht als sterke inhoudelijke kennis bij het management. 3. De goede samenwerking met de ketenpartners. Genoemd worden samenwerking met politie in de vorm van de Hopper (hulpofficier-parketsecretaris) of het sepotoverleg, een sterk ontwikkelde relatie met de ZM, korte communicatielijnen en het goed plannen van zittingen. Binnen de samenwerkingsvormen en de inrichting van het proces is een zeer belangrijke rol weggelegd voor filteren. Kansarme zaken worden aan de voorkant ‘weggefilterd’. Doordat de instroom lager wordt, worden tijd en capaciteit verderop in het proces bespaard. Enerzijds is het effect daarvan op de kwaliteit van de output (tot uiting komend in een lager percentage onvoorwaardelijke sepots) en de doorlooptijd evident. Anderzijds neemt de gemiddelde zwaarte van de overgebleven zaken toe, en daarmee ook de gemiddelde doorlooptijd. Door verdere aandacht voor het proces en de samenwerking met de ketenpartners zijn in de toekomst nog snelheidswinsten te behalen. Op korte termijn is echter, zonder drastische inhaalslagen, een grote verkorting van de doorlooptijd feitelijk uitgesloten, aldus de onderzoekers. Dit komt doordat de voorraad niet of met geringe snelheid afneemt, in combinatie met een duidelijk verband tussen voorraad en doorlooptijd.