De praktijk van mediation in ons omringende landen

Abstract

The purpose of this study was to gain an insight into the practice of applying mediation in the field of administrative and civil law (with the exception of family and divorce law) within the judicial infrastructure in countries surrounding the Netherlands (the United Kingdom, France, Germany and Norway) and the role that the government takes in this – whether as a legislator or otherwise. Practically all countries have already had legislation in place in the field of mediation for some time now. In family disputes, in particular, practically every country has a legal policy on referral (in preparation) whereby the judge (whether or not as a compulsory measure) refers the parties involved to external professional mediators. Various types of referral have been found, compulsory or otherwise, and whether or not accompanied by the threat of a sanction in the case of refusal. In most fields, but mainly in family cases, strict training requirements are placed on mediators, and there is a general consensus with regard to the need for permanent training and government monitoring of the quality of mediators.

Het doel van dit onderzoek was inzicht te verkrijgen in de praktijk van toepassing van mediation op het gebied van bestuurs- en civiel recht (uitgezonderd familie- en echtscheidingsrecht) binnen de justitiële infrastructuur in ons omringende landen (GB, Fr, Du, Noorwegen) en de rol die de overheid - al dan niet als wetgever - daarbij inneemt. Vrijwel alle landen hebben reeds geruime tijd regelgeving op het terrein van mediation. Met name in familiegeschillen is vrijwel overal een een wettelijk verwijzingsregime (in voorbereiding) waarbij de rechter (dwingend) verwijst naar externe professionele mediators. Er zijn verschillende verwijzigsvarianten, al dan niet dwingend, al dan niet met sanctiedreiging bij afwijzing, gevonden. Op de meeste terreinen, maar vooral in familiezaken, worden aan mediators strikte opleidingseisen gesteld en is men het eens over de noodzaak van permanente opleiding en overheidstoezicht op de kwaliteit van mediators.