Lepelen met een vork

Abstract

Op 1 februari 2005 trad de Wet DNA-onderzoek bij veroordeelden (wet DNA-V) in werking. De Wet DNA-V verplicht veroordeelden van een delict waarvoor voorlopige hechtenis is toegelaten en een (voorwaardelijke) vrijheidsbenemende straf, maatregel of een taakstraf is opgelegd, tot het afstaan van celmateriaal. Uit het afgenomen celmateriaal wordt een DNA-profiel opgemaakt dat in de Nederlandse databank voor strafzaken (bij het NFI) wordt opgenomen. Door deze profielen te vergelijken met profielen die aanwezig zijn in de databank of in de toekomst worden toegevoegd, kan een match ontstaan die van belang kan zijn voor opsporing, vervolging en bewijsvoering. Tevens gaat de wetgever ervan uit dat de verhoogde pakkans een afschrikwekkende werking heeft t.o.v. de verdachten wier DNA profiel in de databank is opgeslagen. De hier gepresenteerde evaluatie van de Wet DNA-V richt zich op de uitvoering van de wet anno 2018 en blikt (ook cijfermatig) terug op de periode 2012 t/m 2017. De evaluatie richt zich mede naar aanleiding van toezeggingen aan de Tweede Kamer op de volgende vier sporen:Uitvoering van de Wet DNA-VEffect van (conservatoire) afname van celmateriaal bij verdachten in voorarrestEffecten van de Wet DNA-V (DNA-matches en preventieve effecten)Vergelijking van de Nederlandse DNA-wetgeving met de regelgeving in Duitsland, Frankrijk, Engeland/Wales, Denemarken en Noorwegen en bestudering van EU-jurisprudentie op het terrein van DNA-wetgeving binnen het strafrecht. INHOUD: 1. Inleiding 2. Eerdere evaluaties en (toezicht op) het verbeterprogramma rond de Wet DNA-V 3. Uitvoering van de Wet DNA-V 4. Juridische kaders en alternatieve scenario's 5. De opsporingsbijdrage van DNA-V matches 6. Het preventieve effect van de Wet DNA-V 7. Internationale vergelijking van DNA-wetgeving en -jurisprudentie 8. Conclusies