Effectiviteit van de ISD-maatregel - 2e replicatie

Abstract

In the Netherlands, it has been possible since October 2004 to issue a custodial order for high frequent frequent offenders, referred to in Dutch as an ISD-maatregel (i.e. ‘institution for high frequent offenders’). This measure is intended for adult high frequent offenders, typically of more minor crimes, for whom the standard penalties such as brief custodial sentences have proven ineffective. The Research and Documentation Centre (WODC) has twice previously evaluated the ‘ISD-maatregel’ in terms of their effectiveness on recidivism (in terms of reconviction) following release and the incarceration effect (also known as the incapacitation effect). This study involves the replication of a number of extensions on the previous impact studies (see: links). Research topics include the recidivism of new cohorts leaving custody in 2011-2014, while methodological innovations have been implemented to combat potential bias in the estimates and the correlation between forensic care and recidivism will be assessed. Also considered was whether it is possible to determine the impact of an ‘ISD-maatregel’ for high frequent offenders on rehabilitation aspects.

Sinds oktober 2004 kan in Nederland aan veelplegers de maatregel plaatsing in een inrichting voor stelselmatige daders, kortweg de ISD-maatregel, worden opgelegd. De maatregel is bedoeld voor zeer actieve volwassen veelplegers (ZAVP) van veelal lichtere misdrijven bij wie het opleggen van standaardstraffen zoals de korte vrijheidsstraf geen zin blijken te hebben. Het WODC heeft de maatregel tweemaal eerder geëvalueerd in termen van effectiviteit op recidive na uitstroom en het insluitingseffect (ook wel het incapacitatie-effect genoemd) (zie links bij: Meer informatie).Dit onderzoek omvat een replicatie van en een aantal uitbreidingen op de voorgaande effectonderzoeken. Onder andere wordt de recidive van nieuwe cohorten uitgestroomd in de periode 2011 tot en met 2014 onderzocht, zijn er methodologische vernieuwingen doorgevoerd om mogelijke vertekeningen in de schattingen tegen te gaan en is de samenhang van forensische zorg met recidive geschat. Ook is bekeken of het effect van ISD op resocialisatiekenmerken kan worden bepaald. In dit onderzoek worden de volgende onderzoeksvragen beantwoord: In hoeverre is de ISD-maatregel effectief in het reduceren van recidiveprevalentie en -frequentie onder de uitstromers in de periode 2007 tot en met 2014? Wat is het incapacitatie-effect van de ISD-maatregel in termen van strafzaken voor verblijven geëindigd in de periode 2007 tot en met 2016 en zijn er verschillen over de tijd? Welke verschillen zijn er in recidive tussen uitstromers voor en uitstromers na 2009-2010?Verschilt het effect op recidive naar kenmerken van de ISD’ers uitgestroomd in de periode 2011 tot en met 2014? Is het mogelijk de samenhang van de ISD-maatregel met resocialisatiekenmerken, zoals werk, inkomen, en schulden te onderzoeken? Recidiveren ISD’ers die forensische zorg hebben gehad minder dan ISD’ers die geen forensische zorg hebben gehad?