Het alarmeren en informeren van kwetsbare groepen bij crisissituaties

Abstract

When emergencies, disasters, or crises (are about to) occur, people in The Netherlands can be alarmed and informed by NL-Alert, the siren, radio, tv, social media, news websites, www.crisis.nl, the websites of the safety regions, and other people. Previous research on reach and effectiveness of these means of communication generally did not focus on certain groups of people. The research questions of the current investigation are:Which vulnerable groups can be distinguished in the context of alarming and informing people in case of (looming) emergencies, disasters, and crises? Within which context(s) can these groups be considered as vulnerable?To what extent and how can the safety of these vulnerable groups in the context of alarming and informing people in case of (looming) emergencies, disasters, and crises be increased with the existing means of crisis communication or are additional means needed? If so, which means?

Bij calamiteiten, rampen of crises kunnen mensen gealarmeerd en geïnformeerd worden via NL-Alert, de sirene, radio, tv, social media, nieuwswebsites, www.crisis.nl, de websites van de veiligheidsregio’s en andere mensen. Uit bestaand onderzoek naar het bereik en de effectiviteit van deze communicatiemiddelen komt het beeld naar voren dat bepaalde doelgroepen onderbelicht zijn gebleven. De onderzoeksvragen in het huidige onderzoek zijn: Welke kwetsbare groepen kunnen worden onderscheiden in het kader van alarmeren en informeren bij (dreigende) calamiteiten, rampen en crises? Binnen welke specifieke context(-en) kunnen die groepen als kwetsbaar worden aangemerkt? In hoeverre en hoe kan de eigen veiligheid van deze kwetsbare groepen in het kader van alarmeren en informeren bij (dreigende) calamiteiten, rampen en crises worden vergroot met het bestaande pakket crisiscommunicatiemiddelen of dienen er aanvullende voorzieningen te worden getroffen? Zo ja, welke? INHOUD: 1. Inleiding 2. Methoden van onderzoek 3. Literatuurstudie kwetsbare groepen 4. Interviews deskundigen op gebied crisiscommunicatie 5. Focusgroepen kwetsbare burgers 6. Analyse websites, fora en social media 7. Literatuurstudie crisiscommunicatie in andere landen 8. Conclusie en discussie 9. Referenties 10. Bijlagen