Vaststelling en uitwisseling van identificerende gegevens de EU

Abstract

It is of essential importance to correctly determine a person’s identity in the context of a criminal case. On the one hand, innocent persons who fall victim to the mixing up of different identities may experience serious consequences for years after. On the other, those who are ‘guilty’ can avoid problems by using false identities. As of 2010, the Act on the Identification of Suspects, Convicts and Witnesses (WIVVG) thoroughly changed the methods of identification of suspects and convicted persons (as well as of witnesses, which fall beyond the scope of the present study) in Dutch criminal law. Aim of the WIVVG is to guarantee correct identification and verification to the extent possible in the entire criminal justice chain. The question remains, however, how to maintain the same accuracy in cases that require exchange of information with other EU Member States on suspects and convicted persons i.e. incoming and outgoing information on those persons’ identities.Research questions:Which vulnerabilities occur in the exchange processes of identification data concerning suspects and convicted persons in the context of EU law enforcement cooperation?Can biometric methods provide solutions to the vulnerabilities found?

Het correct vaststellen van iemands identiteit in strafrechtelijk kader is van essentieel belang. Onschuldigen die slachtoffer worden van identiteitsverwisseling, kunnen daarvan jarenlang ernstige gevolgen ondervinden. Omgekeerd kunnen ‘schuldigen’ door een valse identiteit juist problemen met de overheid vermijden. De Wet Identiteitsvaststelling Verdachten, Veroordeelden en Getuigen (WIVVG) heeft de wijze van identificatie van verdachten en veroordeelden (evenals getuigen) in het Nederlandse strafrecht in 2010 ingrijpend gewijzigd. Daarmee wordt, onder meer, beoogd om zo goed mogelijk te garanderen dat correcte identificatie en verificatie in de hele strafrechtsketen gewaarborgd blijft. De vraag is echter hoe ook zo goed mogelijk kan worden gegarandeerd dat identificerende informatie die vanuit andere EU-landen wordt verstuurd of aangeboden correct is. Die vraag stond in het onderhavige onderzoek centraal: kwetsbaarheden in het uitwisselingsproces zijn in kaart gebracht en er is nagegaan of toepassing van biometrische methoden daarvoor een oplossing biedt.