Vijftien jaar weigerende verdachten in het Pro Justitia onderzoek

Abstract

The present study is about defendants who refuse to participate in pre-trial forensic psychiatric assessments that are conducted on behalf of their criminal court case, in short, an assessment report. The goal is to contribute to a solution for the so-called ‘problematic influence of assessment refusal’. This influence refers to the problem that it is more difficult to write a psychiatric assessment report when the defendant refuses to participate, which in turn makes it more difficult for the judge to decide on the most suitable trajectory for the defendant: either punishment in prison or treatment in a forensic psychiatric hospital.Several aspects of the possible problem-atic influence of assessment refusal have remained unknown up till now and are the focus of the present study:To gain insight into the prevalence rate of assessment refusal in the past fifteen years.To analyze the influence assessment refusal has on the capability of the mental health professionals to answer the court’s questions.To determine which information is necessary for public prosecutors and judges when defendants refuse to participate in the assessment to still be able to give a suitable sentencing advice and to make a suitable decision on this defendant.To determine which sentence is most often imposed on a defendant who refuses pre-trial forensic psychiatric assessment.To examine the arguments judges use to motivate their decisions.

Het onderhavige onderzoek gaat over weigerende verdachten in het Pro Justitia (PJ-)onderzoek en beoogt een bijdrage te leveren aan de oplossing van de problematiek van de weigerende verdachten. Weigerende verdachten zijn personen die niet willen meewerken aan gedragskundig onderzoek, ook wel weigerende observandi genoemd. PJ-onderzoek is gedragskundig onderzoek door een psycholoog, psychiater of beiden in opdracht van de officier van justitie, de rechter-commissaris of de rechtbank. Verschillende aspecten van de weigerende verdachten zijn tot dusver onbekend gebleven, het onderhavige onderzoek heeft als doel deze te analyseren en vast te stellen. De doelstellingen van het onderzoek zijn: Zicht krijgen op de prevalentie van weigeren: het aantal verdachten dat medewerking weigert aan PJ-onderzoek (de weigerende verdachten) in de afgelopen vijftien jaar. Analyseren van de mate waarin weigeren doorwerkt op het beantwoorden van de PJ-vragen. In kaart brengen van de informatiebehoefte van officieren van justitie (OvJ’s) en rechters om in geval van een weigerende verdachte te kunnen komen tot een passende strafeis respectievelijk een passende beslissing. Bepalen welke afdoening, straf of maatregel, wordt opgelegd aan een weigerende verdachte. Onderzoeken van de motiveringen die de rechter gebruikt ter onderbouwing van zijn afdoening in zaken met een weigerende verdachte. INHOUD: 1. Inleiding 2. Prevalentie weigerende verdachten 3. Informatiebehoefte rechters en officieren 4. Afdoeningen door de rechter bij weigerende verdachten 5. Motivering van de rechter 6. Conclusies. Zie ook de link van het YouTube-Filmpje: Animatie Pro Justitia en het themanummer van het Tijdschrift Sancties (40e jrg., 2018, pp. 212-222) over de weigerende verdachten: Hierin is één hoofdstuk uit het rapport, over de afdoeningen door rechter bewerkt voor een artikel: Nagtegaal, M.H. & Janssen, D.L. (2018). Weigerende verdachten en afdoeningen door de rechter: Welke beslissing is gebruikelijk?