De maatregel Inrichting Stelselmatige Daders (ISD)

Abstract

October 1st 2004 the ISD-measure for high frequency offenders came into effect. The ISD-measure aims to improve public safety by incapacitation of high frequency offenders for a longer period (maximum of 2 years) and by reducing post-release recidivism by re-socialisation. High frequency offenders (HFOs) are sentenced in special sections in prisons (ISD stands for Institution for habitual offenders) and those offenders who are motivated receive treatment and a rehabilitation program with the aim to reduce recidivism. First, the authors analysed for which HFOs a prolonged treatment would be useful. Second, they analysed the social costs and benefits of a prolonged ISD-measure. They analysed five different alternatives and compared these alternatives with the regular ISD-measure of two years.

Sinds oktober 2004 kunnen stelselmatige daders van 18 jaar en ouder de maatregel Inrichting Stelselmatige Daders (ISD) opgelegd krijgen. Het doel van de maatregel is het bevorderen van de veiligheid van de maatschappij door insluiting van stelselmatige daders voor een langere tijdsperiode, en het verbeteren van de individuele situatie van de stelselmatige dader met het oog op recidivevermindering. De ISD kan voor maximaal twee jaar door de rechter worden opgelegd. Dit onderzoek betreft een kosten-baten analyse van een eventuele verlenging van de maatregel Inrichting Stelselmatige Daders (ISD). Allereerst is gekeken voor welke subpopulaties van ISD’ers een langere behandeling zinvol zou kunnen zijn en vervolgens is gekeken of de baten van een eventuele verlenging van de ISD-maatregel opwegen tegen de kosten. INHOUD: 1. Inleiding 2. Alternatieve effecten verlening ISD-maatregel 3. Behoefte aan verlenging ISD-maatregel 4. Kosten en baten 5. Kosten 6. Baten