Beeldvormingen over het Westen in post-Mubarak Egypte

Abstract

It is of importance to have a thorough understanding of the way in which Europe – and in a wider sense, the West – is perceived and understood by different populations and groups within the Arab world. In the interest of security, a special concern for an up to date and profound understanding of hostile representations of the Western world – of which the Netherlands is part – is legitimate. Several questions central to this study are addressed: which perceptions – hostile or not – can be observed in the Egyptian public debate since the fall of President Mubarak; what position do Islamist discourses take therein; has an evident alteration or radicalisation occurred in this position; and, in that event, what would be the consequences for the safety of Dutch citizens and Dutch interests abroad (in this case, in Egypt)?

De vragen die centraal staan in dit onderzoek zijn: welke al dan niet vijandige beeldvorming over het Westen is er waarneembaar in het Egyptische publieke debat van na de val van president Mubarak, wat is daarbij de positie van islamistische vertogen, is in die positie een duidelijke wijziging of radicalisering opgetreden en wat zijn hiervan eventueel de implicaties voor de veiligheid van Nederlanders en Nederlandse belangen in het buitenland (i.c. Egypte)? NOTA BENE: Sinds afgelopen zomer, enige maanden na afronding van het rapport, staat de regionale politiek in de Arabische wereld in het teken van de opkomst van IS en de dreigende onttakeling van Irak en Syrië. Deze extreme situatie maakt dat het publieke debat in de Arabische wereld meer dan voorheen verdeeld is. Een alomvattend beeld van het publieke debat in de Arabische wereld is daarmee moeilijker te verkrijgen. Dat betekent ook dat de keuze voor een beperking van het onderzoek tot Egypte, tot gevolg heeft dat de uitkomsten van dit onderzoek – meer dan aanvankelijk voorzien was – specifiek zijn voor het Egyptische publieke debat. INHOUD: 1. Inleiding, theoretisch kader en methodologische verantwoording 2. Sociale media 3. Kranten 4. Websites 5. Analyse 6. Conclusies