In zelfstandigheid geregeld

Abstract

Burgers, bedrijven en andere organisaties komen in Nederland op allerlei manieren in aanraking met de overheid. Veelal krijgen ze te maken met individuele besluiten, zoals vergunningen of subsidietoekenningen. De bevoegdheid deze besluiten te nemen en andere bevoegdheden van de de overheid moeten, in beginsel, een grondslag hebben in een algemene regeling. Naast de 'klassieke' regelgevers (Haagse, provinciale en gemeentelijke regelgevers) kunnen ook zelfstandige bestuursorganen algemeen verbindende voorschriften opstellen. Zelfstandige bestuursorganen (zbo's) zijn bestuursorganen die op het niveau van de centrale overheid zijn ingesteld, maar die niet hiërarchisch ondergeschikt zijn aan een politiek verantwoordelijke minister. De kwantiteit en kwaliteit van algemene regelgeving staan al langer in de belangstelling van de rijksoverheid. Met name sinds de jaren tachtig zijn totstandkoming en functioneren van regelgeving op de politieke agenda gekomen, waarbij door de jaren heen bepaalde accenten zijn gelegd. Aanvankelijk lag de nadruk op het streven naar harmonisatie van regelgeving. Later werd vooral deregulering beoogd. De afgelopen jaren is steeds sterker gelet op formele en inhoudelijke kwaliteitseisen. Op de hoeveelheid door zbo's vastgestelde regels en de kwaliteit van die regels bestond onvoldoende zicht. Dat is voor het minsterie van Justitie reden geweest onderzoek te laten doen. In dit onderzoeksrapport is een per september 2001 geactualiseerd zbo-overzicht opgenomen en is de kwantitatieve omvang van regelgevende bevoegdheid van zbo's weergegeven. De kwaliteit van zbo-regelgeving is onderzocht op basis van een nadere beschouwing van 15 zbo-regelingen. Het onderzoeksrapport bevat tevens aanbevelingen gericht tot de nationale wetgever en tot zelfstandige bestuursorganen.